Coraz częściej wybieramy się na wakacje do ciepłych krajów azjatyckich i spotykamy się tam z tak zwanym „innym światem”. Jedną ze słynnych krain, pełnych wielu wspaniałych walorów kulturowych, religijnych i medycznych jest obszar północnej Tajlandii. Poznajmy zatem, w krótkiej wersji, przeszłość tej magicznej krainy.

Obszar północnej Tajlandii charakteryzuje się bujną i burzliwą historią. Od VII w. n.e. aż do połowy XX wieku na tych terenach wielokrotnie zmieniały się wpływy kulturowe i polityczne. Ludność Mon, Lava i sąsiadujący z nimi Khmer jako pierwsze ekspandowały i zamieszkiwały północne tereny, a dokładnie królestwa Lampang i Lamphun oraz Khamer. Obecnie ludność Mon zamieszkuje głównie Myanmar, Kehmer natomiast Kambodżę. Oryginalna ludność tajska, jak potwierdza wiele źródeł, przybyła z południowej części Chin i północnego Wietnamu około VII-VIII wieku n.e. Ludność ta zwana Yuan, licznie migrowała z powodu najazdów mongolskich.

Rok 1261 to intronizacja władcy krainy Yuanów -  Króla Mangrai i tym samym początki królestwa Lanna Thai. W połowie XIII wieku ze względu na rozpowszechnianie się władzy Króla Mangrai, poddane mu terytoria rozszerzały się, pochłaniając między innymi obszar Hariphunchai. W roku 1296 tworzy się centrum kulturalne i polityczne – słynna do dziś ze względu na swoją imponującą architekturę - stolica Chiang Mai. Przełom XIII i XIV wieku to czas, w którym sąsiadujące królestwo Sukhothai (również uważane za krainę Tajów) także stają się częścią słynnego imperium Lanna Thai.

Król Mangrai był znany ze swoich niesamowitych zdolności bronienia terytorium przed inwazją Mongołów i Chińczyków. Umierając w roku 1311, zostawia państwo Lanna silne tertorialnie. Jeszcze za czasów swojej świetności ułatwia rozpowszechnianie buddyzmu Therawady, która do dziś jest najbardziej rozpowszechnioną religią w Tajlandii.

Uważa się, że wiek XV to złoty wiek dla królestwa Lanna Thai. Trwająca przez około 25 lat wojna z królestwem Ayutthaya nie zdołała zabrać świetności Lanna. Królujący w tym czasie Tilokkarat, tak jak jego poprzednicy, również wspierał buddyzm Therawada. Za jego życia odnowiono wiele ważnych budowli religijnych i zbudowano wiele świątyń. W roku 1455 Chiang Mai staje się siedzibą Światowej Rady Buddyjskiej – co wskazuje na potężne znaczenie Lanna Thai w azjatyckim świecie.

Styl architektoniczny XV wieku czerpie inspirację z Chin, Laosu czy Indii. Także w tym czasie wzmacniają się lokalne tradycje oryginalnego stylu Lanna, obejmującego między innymi: ceremonie taniec, tkactwo, kuchnię i wyroby z metalu.

Silna pozycja królestwa Lanna zaczyna słabnąć w XVI wieku i kraj jest wielokrotnie atakowany przez Laos i Birmę. Osłabienie wiąże się także z wewnętrzną sytuacją polityczną i finansową rządzących krajem. Jedynie w ciągu 25 lat krajem rządzi 6 królów, co wskazuje na silną destabilizację. W roku 1558 Lanna Thai zostaje przejęta przez Birmę na kolejne 200 lat. Ponieważ państwo birmańskie nie było na tyle silne, żeby wpłynąć na wartości społeczne, kulturalne i zwyczajowe rdzennych mieszkańców, kultura birmańska nie wpłynęła znacząco na dziedzictwo Tajów w tym obszarze. W czasie zniewolenia tereny północnej Tajlandii zostały jednak wyludnione z powodu toczących się tam walk i obecności wojsk birmańskich, które pustoszyły bogate kulturowo i religijnie tereny.

Na początku drugiej połowy XVIII wieku po tym, jak Birma przejmuje także królestwo Ayutthaya władcy wielu krain tajlandzkich, w tym Lanna i Ayutthaya, decydują zjednoczyć swoje siły przeciwko rozszerzającemu się zagrożeniu ze strony Birmy.  Dzięki silnemu wojsku, stworzonemu przez tajlandzkiego wodza Taksina oraz wojska Lanna, w roku 1775 większa część terenów Lanna Thai zostaje odzyskana. Na tronie zasiada król Kawilla, co oznacza dla królestwa Lanna zależność od Krung Theb (Bangkoku). Mimo podległości za czasów króla Kawilla nadal wiele inwestuje się w odnowę i utrzymanie bogatej kultury regionu Lanna. Jest to okres, w którym zostają odnowione świątynie budowane jeszcze za czasów dynastii Mangrai. Dokłada się także wielu starań w celu wskrzeszenia tradycji takich jak: ceremonia koronacji, ważne święta buddyjskie, święta królestwa Lanna, muzyka, taniec i rękodzieło.

Pod koniec XIX wieku w roku 1884 Królestwo Lanna staje się jedną z prowincji tajskich. Duży wpływ na sytuację polityczną ma kolonizacja brytyjska, a wraz z nią presja brytyjskich korporacji, które wykorzystywały pobliskie tereny. Symbolicznym wydarzeniem dla utraty niezależności przez Królestwo Lanna jest małżeństwo Królewny Dararasmi z Królem Tajlandii, które oznaczało zjednoczenie tych terytoriów. W roku 1893 Lanna została włączona do Tajlandii. Kiedy w  1932 roku w Syjamie ustrój polityczny zmienia się w stronę demokracji, tym samym kończy się okres obszaru Lanna jako monarchii i w jej miejsce tworzy się rząd połączony z rządem centralnej Tajlandii.

Obecnie w całej Tajlandii jest około 75 różnych grup etnicznych. Największa z nich to Tajowie zamieszkujący środkową część kraju. Warto jednak zauważyć, że grupa Lanna Thai tworzy koło 8% całej populacji tego bogatego kulturowo i zwyczajowo kraju. Obszar ten został włączony do Tajlandii jako jeden z ostatnich, dzięki czemu przetrwało wiele wyjątkowych zwyczajów kulturowych.